بهبود خواص تایر به کمک نانوکامپوزیت
تایر یک کامپوزیت مهندسی است که در فرآیند ساخت آن بیش از 15 آمیزه لاستیکی مورد استفاده قرار می‌گیرد و باید در طراحی آن از دانش و مهندسی ویژه‌ای بهره گرفت.
رسیدن به حد مطلوبی از مقاومت غلتشی، قابلیت چنگ زنی بر سطوح مرطوب و مقاومت سایشی است. کمتر شدن مقاومت غلتشی، کاهش مصرف سوخت خودرو و همچنین کاهش آلودگی هوا را به دنبال دارد. لذا کم شدن میزان آن گزینه مطلوبی است. این در حالی است که کاهش این مقاومت، معمولاً با کاهش قابلیت اصطکاک مناسب تایر با سطوح مرطوب همراه می‌شود که پذیرفتنی نیست.
رویکرودی که در دهه‌های اخیر برای حل این مشکل دنبال شده است، استفاده از فناوری تایر سبز و جایگزین کردن دوده با نانوذرات سیلیکا در فرمولاسیون آمیزه رویه تایر است.
همانگونه که اشاره شد این طرح، بهبود عملکرد تایر را به عنوان مهمترین قطعه لاستیکی از نظر حجم تولید و اهمیت، دنبال می‌کند. این هدف با تغییر برهمکنش پلیمر-پرکننده از طریق اصلاح سطح نانوذرات سیلیکا و بررسی مقاومت به رشد ترک آمیزه‌های تولیدی در حال ارزیابی است.
جایگزین کردن ترکیب دوده –لاستیک استایرن بوتادی‌ان امولسیونی(E-SBR) با ترکیب نانوسیلیکای اصلاح شده-لاستیک استایرن بوتادی‌ان محلولی (S-SBR) می‌تواند شرایط بهینه‌ای از مقاومت غلتشی و اصطکاک در سطوح مرطوب را فراهم سازد. در عین حال مقاومت سایشی که در قطعات تحت بارگذاری‌های دینامیکی، مانند تایر خودرو و هواپیما، عمدتاً تحت کنترل سایش خستگی و مقاومت به رشد ترک است، در تایرهای سبز دچار کاهش می‌شود.
صنایع تولید تایر خودرو و هواپیما و همچنین تمام صنایعی که قطعات لاستیکی تولیدی آن تحت بارگذاری‌های دینامیکی قرار می‌گیرد، می‌توانند از نتایج این طرح بهره ببرند.
برای تهیه لوازم یدکی و جانبی با کیفیت به تاپیک کالا سری بزنید.